@article{8688292,
  abstract     = {{Deze paper zet aan vanuit een eigen, neurotische verwondering in ontmoeting met de kliniek van de psychose, meer specifiek rond de crisiservaring in de paranoia. Gecondenseerd rond de idee van ‘ambivalentie’ tracht deze een spoor te trekken dat drie momenten in Lacans onderwijs doorkruist en omspant: Lacans vroege werk over de paranoia aangezet vanuit zijn doctoraat, de scène van taal en betekenaar vanuit het opstel D’une question préliminaire à tout traitement de la psychose, en een topologische benadering vanuit het seminarie over Le sinthome. Het is mijn eerste betrachting dat langsheen dit parcours iets helder kan komen te staan van wat men de paranoïde crisis noemt. Daarnaast zal de idee van ‘ambivalentie’ doorheen deze verschillende contexten steeds nieuwe betekenisinhouden vinden en echo’s produceren. Zo zal duidelijk worden dat wat eruit ziet als een psychotische ‘ambivalentie’ beantwoordt aan een logica van verbrokkeling en ontkoppeling, altijd rond het punt dat de taal het subject binnenvalt, en welke antwoorden het hierop geformuleerd krijgt.}},
  author       = {{Persijn, Jan-Jasper}},
  issn         = {{0771-5862}},
  journal      = {{PSYCHO-ANALYTISCHE PERSPECTIEVEN}},
  keywords     = {{psychoanalyse,paranoia,crisis,Lacan,sinthoom,psychose}},
  language     = {{dut}},
  number       = {{4}},
  pages        = {{441--468}},
  title        = {{De paranoïde crisiservaring : manoeuvreren tussen zekerheid en ambivalentie}},
  volume       = {{38}},
  year         = {{2020}},
}